Dalekowzroczność- przyczyny według psychosomatyki

Czy zastanawiałeś się kiedyś nad powodem tego, że jesteś w stanie zobaczyć dobrze tylko to, co znajduje się daleko, a nie widzisz wyraźnie rzeczy będących tuż obok? Czy byłbyś w ogóle w stanie racjonalnie wyjaśnić czemu chorujesz na dalekowzroczność, a nie krótkowzroczność? Albo dlaczego właściwie jakikolwiek problem ze wzrokiem zmusza Cię do noszenia okularów?

Na te pytania trudno jest znaleźć dobrą odpowiedź. Często musimy godzić się z faktem tego, że zachorowaliśmy i przyjąć za odpowiedź słowa „bo tak”, choć niczego nam one nie wyjaśniają. Wydaje mi się, że to właśnie te niejasności sprawiły, iż znaleźli się ludzie, którzy postanowili szukać odpowiedzi poza z pozoru racjonalną medycyną. Uwzględnienie psychiki w rozwoju chorób ciała stało się nowym spojrzeniem na leczenie. Jego głównym elementem samoświadomość i dbałość o zachowanie wewnętrznej harmonii.

Połączeniem psychiki i ciała człowieka zajmuje się psychosomatyka. Bada wpływ uczuć i myśli na stan zdrowia fizycznego. Sprawia, że dolegliwości ciała stają się sygnałami ostrzegawczymi przed krzywdą, którą często sami sobie zadajemy. Tłumienie wewnątrz emocji i lekceważenie tego, co tak naprawdę czujemy nie sprawi, że te emocje znikną. Wręcz przeciwnie. Według założeń Totalnej Biologii choroba jest efektem przerzucenia tych emocji na poziom fizyczny. Każda silna trauma, której w życiu doświadczyliśmy, wyprodukowała gamę negatywnych emocji, posiadających destrukcyjną energię. Gdyby pozwolić na wyładowanie tej energii na poziomie psychiki, doprowadzilibyśmy do śmierci. Dlatego chorobę według tych poglądów określa się najlepszym rozwiązaniem dla utrzymania nas przy życiu.

Co z tej perspektywy staje się powodem zachorowania na dalekowzroczność? Najczęściej silny lęk przed teraźniejszością. To dlatego z taką łatwością chory widzi to, co dalekie, a ma problem z dostrzeganiem rzeczy tu i teraz. Strach blokuje przed widzeniem tego, co wydaje się być niebezpieczne. A tak najczęściej chory pojmuje swoją teraźniejszą sytuację. Rozwiązaniem w takiej sytuacji będzie zapewnienie sobie poczucia bezpieczeństwa. W pierwszej kolejności przekonanie, że nic tak naprawdę nam nie zagraża, a w drugiej zdobycie się na odwagę, by się z ową teraźniejszością zmierzyć. Czego tak naprawdę nie chcesz i boisz się zobaczyć?

Totalna Biologia choroby tłumaczy jako skutek wewnętrznych konfliktów. Wszystkie choroby oczu zawierają element „niewidzenia”. Jeśli choroba dotyczy tylko gałki ocznej, zwykle związana jest z wyrzutami sumienia związanymi z zobaczeniem czegoś lub byciem widzianym. W przypadku krótkowzroczności wiąże się z silnym strachem przed tym, co zaraz nastąpi. W dalekowzroczności strach tyczy się tego, co dzieje się tu i teraz. Warto przeanalizować sobie, co takiego wywołało w nas kiedyś przekonanie o tym, że nie umiemy radzić sobie z teraźniejszością i obecnymi wyzwaniami.

Warto zadać sobie pytania:

– Czy mam poczucie bezpieczeństwa tu i teraz?

– Czego nie chcę widzieć? Przed czym uciekam?

– Jakie zesztywnienie duchowe w sobie posiadam?