Gerson na raka!

Terapia rozwinięta przez dra Maxa Gersona jest najsilniejszą monoterapią, jaką do chwili obecnej opracowano do leczenia szeregu chorób przewlekłych zwykle uważanych za nieuleczalne. Terapia ta jest znana najbardziej jako terapia przeciwnowotworowa, lecz jest ewidentnie nieswoista. Ten sam schemat który zwalcza nowotwory działa równie skutecznie w chorobie Alzheimera i spektakularnie dobrze w stwardnieniu rozsianym, jak i w imponującej liście zdałoby się nieuleczalnych chorób. Jeśli wszystkie te choroby poddają się temu samemu leczeniu, logicznym jest przypuścić, że musi istnieć jakiś wspólny czynnik lub czynniki, które wyróżniają pacjentów chorujących na nie. Tym czynnikiem wspólnym dla wszystkich chorych jest obraz kliniczny znany dziś jako „gersonowski stan wyjściowy”, czyli ogólny stan niedostatecznego zdrowia, powodujący podatność na choroby.

Częścią zasadniczej koncepcji terapii Gersona jest zależność między procesem leczenia, a czynnością wątroby. Proces ten uruchamia się równolegle z przywracaniem sprawności tego narządu. Gerson wywnioskował stąd, że wątroba odgrywa zasadniczą rolę w oporności na raka, a rak powstaje dopiero po pogorszeniu czynności wątroby i w mniejszym stopniu czynności innych gruczołów oraz śluzówki jelit. Zachodzi to, sądził Gerson, z powodu nierównowagi elektrolitowej i innych „intoksykacji” często trwających przez dłuższy okres. Dopiero wówczas, gdy wyczerpie się czynnościowa rezerwa wątrobowa, dochodzi do załamania układu immunologicznego i ujawnia się kliniczny nowotwór.

Terapia Gersona odwraca ten proces degradacji drogą „detoksykacji”, wspieraniem i przywracaniem prawidłowej czynności wątroby i innych narządów. Rozpoczyna się od narzucenia reżymu dietetycznego, wykluczającego cały szereg potraw i napojów. Sól jest zabroniona, ponieważ pierwszorzędnym zaburzeniem elektrolitowym jest niepożądany poziom zastąpienia potasu wewnątrzkomórkowego przez sód.W konsekwencji potas jest podawany w dużych ilościach nie tylko w diecie, lecz także przez suplementację w bardzo dużych dawkach w postaci mieszaniny soli potasu (tj.”koktajl Gersona”), dodawanej do świeżo wyciśniętych soków owocowych i warzywnych, będących innym charakterystycznym elementem terapii. Inne zaburzenie elektrolitowe pierwszej wagi jest korygowane suplementacją jodu i jodku potasu w postaci 50% płynu Lugola, także początkowo w bardzo dużych ilościach, i łącznie z wyciągiem z tarczycy. Woda chlorowana i fluorkowana jest zabroniona.

Dieta kojarzy się troszkę z dietą owocowo- warzywną Ewy Dąbrowskiej, warto zapoznać się z informacjami także na temat tego odżywania, gdyż wiele dowodów przemawia za poprawnością tego podejścia do odżywiania.

Aplikowane są również lewatywy (patrz załącznik), zwłaszcza lewatywy z kawy. W piętnastominutowej lewatywie retencyjnej większość kofeiny zostaje wchłonięta i przetransportowana przez żyły odbytnicze i żyłę wrotną bezpośrednio do wątroby, gdzie ulega efektowi pierwszego przejścia. Efektem jest pobudzenie czynności wątroby.

Soki sporządza się i podaje dwanaście razy dziennie od pierwszego dnia terapii. Jedynie soki przygotowane zgodnie ze ścisłym przepisem będą maksymalnie skuteczne leczniczo. By były jak najlepsze, ich składniki – owoce, korzenie i liście – muszą pochodzić z upraw organicznych. Nie wolno ich przechowywać w lodówce ani zamrażarce! Soki mają nie tylko dostarczać szerokiego asortymentu witamin i minerałów, lecz także, i to jest najważniejsze, świeżo uwolnionych enzymów. Wymóg podawania soków natychmiast po wyciśnięciu uwarunkowany jest krótkim okresem półtrwania enzymów.

Soki mogą być przygotowywane na dwa sposoby:
-Surowce mogą być pokrajane w plastry/rozdrobnione, a soki wyciśnięte przez prasę.

-Można użyć wyciskarki specjalnie zaprojektowanej do tego celu zgodnie z instrukcjami Gersona. Uważa się, że popularne sokowirówki znacznie gorzej się nadają do tego celu, a ich soki są o niższej wartości dla leczenia raka. Gdy Gerson pisał o zachowaniu żywych niezdenaturowanych enzymów, myślał jak najbardziej poważnie. Na pewnym etapie dodał sok z wątroby, wyciśnięty ze świeżej, niemrożonej wątroby cielęcej, co jeszcze bardziej poprawiło skuteczność. (Sok z wątroby przygotowuje się, rozdrabniając plastry wątroby i plastry marchwi, umieszczając w płóciennym woreczku i wyciskając na zimno przez prasę. Ostatnio w klinice Gersona zrezygnowano z soku z wątroby na korzyść soków warzywnych i owocowych ze względu na obecność mikroorganizmów powodujących zapalenie jelit. W świetle najnowszych statystyk wygląda to na krok do tyłu.)

Terapię uzupełnia się podawaniem acidol pepsin, domięśniowymi wstrzyknięciami wyciągu z wątroby, i wstrzyknięciami 50 mcg witaminy B12 dziennie. Podaje się również 300 mg niacyny dziennie i niepowlekane enzymy trzustkowe.

Ważną rolę w leczeniu nowotworów ma także witamina C, o witaminie tej przeczytasz więcej zaglądając do artykułu wpływ witaminy C na nowotwory oraz czytając o cytrynie i sodzie oczyszczonej

Gerson bez wątpliwości osiągał w swej pracy zadziwiające wyniki, częściowo wynikało to z tego, że zwykle odmawiał leczenia pacjentów, którzy uprzednio przebyli intensywną chemioterapię. Nie było to bez powodu, gdyż stwierdził, że w takich przypadkach wątroba i układ immunologiczny były nieodwracalnie uszkodzone. Podobnie odrzucał przypadki z poważnym uszkodzeniem wątroby oraz z bardzo wysoką leukocytozą.

Zarysowana wyżej i szczegółowo opisana w załączniku terapia ma tendencję do wywoływania tzw. kryzysów gersonowskich (albo ozdrowieńczych). Gerson podaje całkiem otwarcie, że we wczesnym okresie stosowania jego terapii u chorych na raka stracił szereg pacjentów z powodu, jak uważał, martwicowej toksemii. Kryzys spowodowany zostaje uwolnieniem toksycznych produktów rozpadu nowotworu i obładowanych toksynami produktów wydzielanych przez wątrobę. Jego ciężkość zależy przede wszystkim od ciężkości stanu chorego i od kompleksowości leczenia. Objawem wskazującym na nadchodzenie kryzysu ozdrowieńczego jest pojawienia się zapalenia w miejscu guza.

Przezwyciężenie kryzysu ozdrowieńczego objawia się znaczną poprawą stanu pacjenta. Wraca apetyt, poprawia się kolor oczu i cera. Ustają intensywne często bóle głowy i depresje wywołane toksemią. Zwykle pierwszy kryzys ozdrowieńczy jest najgorszy, ponieważ w początkowym okresie stosowania tej terapii kryzysy będą bardzo nasilone, trwające przez 24-48 godzin. Późniejsze kryzysy pojawiają się we wzrastających odstępach i mają mniejsze nasilenie. Nasilenie i długotrwałość kryzysu związane są niewątpliwie z nowotworowym obciążeniem organizmu, zmniejszającym się z każdym kolejnym kryzysem.

Obecnie gdy Instytut Gersona nadal rozpowszechnia swe nauki w USA, klinika CHIPSA zlokalizowana w Meksyku niedaleko od granicy amerykańskiej prowadzi praktyczne leczenie sposobem klasycznym z paroma współczesnymi modyfikacjami.

Pouczający efekt uboczny został zaobserwowany przez Instytut Gersona gdy pacjenci przez jakiś czas przed rozpoczęciem właściwej terapii Gersona byli leczeni doustną amygdaliną/letrylem (inaczej wit.b17) lub doustną witaminą C (kwasem askorbinowym) lub oboma tymi środkami łącznie. Normalny okres wystąpienia pierwszego kryzysu ozdrowieńczego wynosi od trzech do dziesięciu dni, lecz w przypadkach uprzednio leczonych powyższymi substancjami pierwszy kryzys może wystąpić w ciągu trzech do dziesięciu godzin. Choć jest to pożądany i interesujący technicznie efekt, w danych okolicznościach, tj. w czasie klasycznej terapii Gersona, amygdalina/letryl jest bezwzględnie przeciwwskazana do czasu dawno po upływie pierwszych kryzysów ozdrowieńczych.

Terapia Gersona w czasie pierwszego kryzysu ozdrowieńczego powoduje że  organizm radzi sobie z największym trudem nawet z pomocą lewatyw z kawy i soków. Wśród osób zaznajomionych z terapią amygdaliną/letrylem powszechną jest wiedza o tym, że efekt danej dawki jest zwiększany przy pomocy diety w rodzaju tej, która w najdoskonalszej postaci została opracowana przez Gersona. Efekt synergistyczny obu terapii może przekroczyć zdolność organizmu do transportu i wydalenia produktów destrukcji tkanki. Dlatego zalecana jest ostrożność. U pacjentów, potajemnie przyjmujących letryl podczas terapii Gersona miały miejsce zaburzenia, wymagające intensywnego leczenia.

Terapia Gersona jest uciążliwa. Znaczna liczba osób rzuciwszy okiem na plan terapii rezygnuje z niej przed rozpoczęciem. Jest to tak trudne w pierwszym zetknięciu się z dietą. Dla pacjenta bez pomocy, jedno tylko zorganizowanie dostaw składników właściwej jakości, właściwego typu wyciskarki do soków i żądanych medykamentów może być koszmarem. Do tego dochodzi wysiłek fizyczny i moralny wykonania wszystkich punktów schematu terapii. To, że istnieje znaczna liczba wyleczeń z ciężkich stanów nowotworowych i innych, jest samo w sobie pięknym świadectwem prawdziwej siły tej metody. Nie mamy wątpliwości, że organizacja klinik gersonowskich w każdym z krajów rozwiniętych szybko zaowocowałyby znacznym spadkiem śmiertelności i chorobowości na raka.

Opisz swoje doświadczenia z różnymi metodami leczenia, inspiruj i pomagaj innym dzieląc się swoją wiedzą. Na serwisie jest możliwość zamieszczania swoich historii leczenia, które z biegiem czasu możesz edytować.
Historie innych możesz przeczytać w historiach użytkowników

źródło aspiracji: „Nietoksyczne metody leczenia nowotworów’ Dr. Brian Richards, Frank Hourigan