Półpasiec- psychosomatyka choroby

Przełomem w leczeniu wielu chorób okazać się może spojrzenie na chorobę, jako na wynik skumulowanych wewnątrz negatywnych emocji.

Wyjaśnia to psychosomatyka, która na człowieka patrzy całościowo – nie rozdziela ciała od psychiki. Jedno z drugim stanowi jedność, która dąży zawsze do zachowania harmonii. Równowaga objawia się tu dopasowywaniem odczuć psychicznych do fizycznych. Jeśli źle dzieje się na poziomie psychiki, ciało starając się zachować harmonię, dopasuje się do tego i także utraci zdrowie. Warto także wspomnieć, że stres osłabia układ immunologiczny.

Skumulowane wewnątrz emocje posiadają destrukcyjną energię. Mówi o tym Totalna Biologia i przekonuje, że choroba jest najlepszym rozwiązaniem natury dla utrzymania nas przy życiu. Ponieważ zamiast pozwalać na wyładowanie tej energii na poziomie psychicznym, co doprowadziłoby do śmierci, spycha się ją na poziom fizyczny. W chwili silnych przeżyć gromadzimy w sobie całe multum emocji dla nas szkodliwych. Złość, lęk, napięcie, zdenerwowanie, wstyd, upokorzenie. Jeśli nie umiemy radzić sobie z nimi w odpowiedni sposób, narażeni jesteśmy na pojawiające się dolegliwości fizyczne.

Ma to również swoją funkcję informacyjną, ponieważ stara się uświadomić rozgrywający się wewnątrz konflikt, z którym człowiek świadomie sobie nie radzi.

Półpasiec jest ciężką chorobą, niezwykle bolesnym zapaleniem nerwów, które jak każde inne schorzenie ma swoje wytłumaczenie. Jak przekłada się na nie powyższa wiedza?

Totalna Biologia łączy w tym przypadku konflikt oddzielenia z konfliktem splamienia. Znaczenie ma miejsce wystąpienia półpaśca. Możliwe jest wspomnienie bicia, wtedy dolegliwość pojawia się w miejscu, w którym osoba była bita. Swój wydźwięk ma tu przymus podporządkowania się. Jeśli półpasiec znajduje się na brzuchu, warto zadać sobie pytanie: Co wydarzyło się w czasie ciąży? Czy ojciec chciał tego dziecka?

Jak widać proces uzdrawiania to proces analizowania swoich przeżyć w celu znalezienia takiego, który spowodował uraz, a w następnej kolejności wyprodukował ciężkie emocje. Dopiero będąc świadomym, można się od nich uwolnić.

Psychosomatyka w nawiązaniu do konfliktu oddzielenia i separacji wspomina o braku kontaktu. Chodzi o kontakt z innymi ludźmi, który jest z jakichś powodów niemożliwy do nawiązania. Jednym z nich może być brak kontaktu z samym sobą, czyli życie w stałej nieświadomości swoich uczuć, potrzeb i pragnień.

Aby zrozumieć to w sposób indywidualny, warto odpowiedzieć sobie na poniższe pytania:

– Z kim nie jesteś w stanie nawiązać kontaktu?

– Jak wyglądają relacje z samym sobą?

– Dlaczego za wyznacznik w życiu traktujesz pozory?

– Czy ufasz temu, co pragnie ofiarować Ci życie?

– W stosunku do czego brak Ci zaufania?

– Czego się boisz?

– Jaki wewnętrzny lęk nosisz w sobie?

– Dlaczego ukrywasz swoją wrażliwość?