Właściwości kwasu dichlorooctowego (DCA) przy chorobach nowotworowych

Kwas dichlorooctowy (DCA) to organiczny związek chemiczny; pochodna chlorowa kwasu octowego używana przeważnie przy zaburzeniach metabolizmu, m.in. przy leczeniu chorób mitochondrialnych. Badania laboratoryjne pokazują jednak, że DCA ma wielki potencjał również w walce z rakiem.

Już około pięćdziesięciu lat temu pewien niemiecki lekarz i fizjolog Otto Warburg twierdził, że nowotwór jest efektem zaburzeń metabolizmu zdrowych komórek orazże komórki nowotworowe nie oddychają tlenem, gdyż energię pobierają z rozkładu glukozy. Wtedy jednak jego teza nie wzbudziła zainteresowania w środowisku lekarskim.

Dopiero w 2007 roku, idąc podobnym tropem, dr Evagelos Michelakis z Uniwersytetu Alberty w Kanadzie zbadał działanie DCA na laboratoryjnych hodowlach komórek rakowych piersi, płuc i mózgu oraz na szczurach z ludzkim guzem nowotworowym. Jaki był efekt tego badania? Po zastosowaniu kwasu dichlorooctowego guzy u gryzoni kurczyły się i ulegały zniszczeniu, a komórki nowotworowe w hodowlach przestawały się rozmnażać.

Badania dr. Michelakisa okazały się hitem. Kwas dichlorooctowy pobudza bowiem mitochondria do intensywniejszej pracy i wzmożonego wykorzystywania tlenu. Komórka rakowa, w przeciwieństwie do zdrowej, nie oddycha tlenem, ale czerpie energię z rozkładu glukozy. Wcześniej sądzono, że fabryki tlenowe (mitochondria) komórek rakowych są zniszczone, a nie jedynie wyłączone.

Kiedy po podaniu DCA komórka rakowa zaczęła oddychać, okazało się, że pojawiła się u niej apoptoza, czyli samounicestwienie uszkodzonej komórki; to bardzo ważna cecha mająca na celu dobro całego organizmu. Podsumowując, okazało się, że kwas dichlorooctowy w postaci soli sodowej skutecznie niszczy komórki nowotworowe, wyzwalając apoptozę komórek oraz zmniejszając ilość białka, które zazwyczaj chronił nowotwór przed wymarciem. A co ważne, na zdrowe komórki DCA nie wpływa w żadnym stopniu.

Naukowcy z Wydziału Chemii w Massachusetts Institute of Technology odkryli, iż w przypadku fuzji cisplatyny oraz DCA możliwe jest osiągnięcie podwójnego efektu przeciwnowotworowego na komórki nowotworowe.

Badanie właściwości DCA w przypadku nerwiaków, przeprowadzone przez jeden z wydziałów Uniwersytetu w Genui, potwierdziły efekt cytotoksyczny, ale tylko w przypadku złośliwych form. Komórki bardziej zróżnicowane wykazały oporność na leczenie DCA.

W 2009 roku magazyn „Science” orzekł, że badania nad metabolizmem raka mogą być jednym z najbardziej „gorących” w ciągu najbliższych lat.

Niestety oficjalnie DCA nie jest jeszcze stosowany w leczeniu onkologicznym. Metody tej nie można bowiem opatentować, gdyż dotyczy ona prostego związku chemicznego, a bez patentu nie da się zarobić, dlatego koncerny farmaceutyczne nie angażują się w finansowanie dalszych badań. Jednak odkrycie, jakiego dokonał dr Michelakis, wzbudza coraz większe zainteresowanie i niewykluczone, że badania nad lekiem zostaną w końcu sfinansowane przez prywatne osoby.