Leczenie Alzheimera miłorzębem japońskim

Miłorząb japoński (inaczej Ginkgo biloba) należy do grona najstarszych gatunków drzew. Pochodzi z Chin, aczkolwiek rośnie również w krajach europejskich oraz w Ameryce Północnej. Drzewo to przetrwało próbę czasu – niemal nie zmieniło swojej postaci przez przeszło 150 mln lat. Słynie ze swojej długowieczności i odporności na różnego rodzaju pasożyty. Uprawiany jest głównie na potrzeby przemysłu farmaceutyczno-kosmetycznego.

Miłorząb japoński to bogactwo bioaktywnych składników, wywierających niezwykle dobroczynny wpływ na zdrowie człowieka. Jest źródłem wielu substancji, takich jak flawonoidy, terpeny czy proantocjanidyny. To z tego surowca na szeroką skalę wytwarza się leki poprawiające pamięć i wzmacniające organizm oraz kosmetyki wstrzymujące procesy starzenia się skóry.

Preparaty z tej drogocennej rośliny są jednymi z najczęściej stosowanych preparatów fitomedycznych na całym świecie. Eksperci rekomendują przyjmowanie wyciągów z miłorzębu w terapii zaburzeń ukrwienia mózgu, choroby Alzheimera i stwardnienia rozsianego. Wykazano, iż ekstrakty z miłorzębu japońskiego nie tylko usprawniają pamięć, ale również korzystnie wpływają na funkcje seksualne poprzez podnoszenie libido. Są nieocenione w leczeniu zaburzeń krążenia obwodowego. Pozytywnie oddziałują też na zwyrodnienia plamki oka i astmę oskrzelową.

Standaryzowane ekstrakty z liści Ginkgo biloba są regularnie poddawane gruntownym badaniom farmakologicznym i klinicznym. Badania te ukierunkowane są na oddziaływanie miłorzębu na krążenie obwodowe i mózgowe u pacjentów starzejących się oraz na układ sercowo-naczyniowy.

Dzięki zastosowaniu metody uogólniającej informacje pochodzące z różnych badań, naukowcy doszli do wniosku, że wyciąg z miłorzębu japońskiego jest atrakcyjnym remedium w leczeniu pacjentów cierpiących na Alzheimera, którzy nie mogą być poddawaniu terapii farmakologicznej. Jak twierdzą badacze, ekstrakt z miłorzębu okazał się skuteczną alternatywą w 33 badaniach klinicznych, które zostały zrealizowane na potrzeby prac analitycznych.

W ostatnim czasie naukowcy wykazali, iż ekstrakt z miłorzębu japońskiego zapobiega formowaniu się złogów beta-amyloidu, który uszkadza komórki nerwowe u osób cierpiących na Alzheimera. Zastosowanie wyciągów z Ginkgo biloba w toku zwalczania tej choroby poprawia procesy myślenia i zapamiętywania, dynamizm działania, zachowania społeczne oraz niweluje stany depresyjne.

Wieloośrodkowe badania wykazały skuteczność wyciagów z Ginkgo biloba. Wielomiesięczne stosowanie tych preparatów pozwoliło na poprawę procesów pamięciowych i usprawnienie procesów poznawczych. Poprawiły się również zachowania społeczne, stwierdzono zmniejszenie zachowań depresyjnych. Mechanizm takiego działania to najprawdopodobniej zwiększenie wychwytu wolnych rodników (są one jednym z czynników uszkadzających komórki nerwowe), zmniejszenie odkładania tzw. beta-amyloidu (odgrywa bardzo ważną funkcję w patogenezie choroby Alzheimera) oraz ogólna poprawa ukrwienia komórek nerwowych.

Mechanizm działania wyciągu z miłorzębu w leczeniu choroby Alzheimera łączy się ze stopniowym usuwaniem protein beta-amyloidowych w mózgu. Formują się one kiedy enzym zwany beta sekretazą tnie białka prekursora amyloidu (APP). Enzym alfa sekretaza może ściąć APP i uwolnić część białka znanego jako alfa APP, które posądza się o wykorzystanie wpływu neuroprotekcyjnego i poprawę funkcji pamięciowych oraz radzenia sobie z nauką. Naukowcy odkryli, że wyciąg z ginkgo może wywołać metabolizm APP na kierunku działania alfa sekretazy, powodując tym samym uwolnienie alfa APP. Ten istotny mechanizm działania zaprzecza doniesieniom, że ginkgo nie ma żadnego wpływu na chorobę Alzheimera, poprawę pamięci czy zdolności uczenia się.

Wyciągi z liści miłorzębu są relatywnie dobrze tolerowane, niemniej jednak u niektórych pacjentów mogą wywoływać nudności, wymioty, biegunki, bóle i zawroty głowy, a także osłabienie, wysypkę skórną oraz kołatania serca. Nie wszyscy mogą też zażywać preparaty z Ginkgo biloba. Przeciwwskazaniem do stosowania miłorzębu japońskiego jest przyjmowanie leków antyagregacyjnych i przeciwzakrzepowych (np. aspiryny czy heparyny), zażywanie lekarstw przeciwdrgawkowych, hemofilia i inne zaburzenia krzepnięcia krwi, oraz zabiegi chirurgiczne. Ponadto, wyciągi z tej rośliny nie są zalecane kobietom w ciąży i karmiącym piersią.

Miłorząb japoński stosuje się najczęściej jako dodatek do herbaty. Można go parzyć z trawą cytrynową i yerba mate. W Szwajcarii można spotkać w każdym sklepie spożywczym herbatę z liśćmi tej rośliny. Jednak nie ma przeszkód by miłorząb japoński stosować także w formie nalewki. Zgodnie z przepisem, pół szklanki posiekanych ząbków czosnku należy zalać szklanką spirytusu, po czym odstawić na dwa tygodnie. Następnie powinno się przecedzić i odcisnąć czosnek przez gazę, dodać po 50 g nalewki z miłorzębu, nalewki z karczocha i wyciągu z kwiatostanów głogu. Po trzech dniach nalewkę można już zażywać – najlepiej w proporcji pół łyżeczki na niewielką ilość soku (mleka) 3 razy dziennie, po posiłkach.

Ponadto, często poleca się też napar miłorzębowy – zwłaszcza osobom mającym problem z pamięcią i koncentracją. Jego sposób przygotowania jest bardzo prosty. Około jednej łyżki posiekanych lub rozdrobnionych liści rośliny trzeba zalać gorącą, przygotowaną wodą. Specyfik pozostawić na pół godziny, następnie przecedzić. Gdy napar jest gotowy najlepiej spożywać go dwa razy na dzień, w ilości pół lub całej szklanki. Do smaku można dodać odrobinę soku z cytryny lub miodu.

Należy mieć na względzie, że przyjmowanie wyciągów czy innych preparatów z miłorzębu japońskiego nie kompensuje wizyty u lekarza. W przypadku przedłużających się dolegliwości, takich jak szum w uszach czy zawroty głowy, należy skonsultować się z lekarzem specjalistą.